Kadınlar, sahibetü'l beyt oldukları hâlde dahi, ahvâl ve havayic-i medeniyece bir nevî sabavet hâlinde telakki edilerek, ömürlerinin sonuna kadar erkeklerin himâye ve iâşelerine muhtaç olmalarıyla, bade' l tevellüd evladın kendi kendilerine kifayet edebilecekleri çağlara kadar, validelerin onları muhafaza ve iâşeleri, asıl, pederin evlat hakkındaki vazifesini ifaya bir vekâletten ibâret sayılmıştır.