İnsanı kendi adaleti peşinde koşturur. Aykırı olduğu bütün ideolojiler kullanarak anarşiyi yaşayabileceğini kabul eder. Toplumların, kültürlerin, dinlerin ahlaki değerlerini yıkar, kendine göre ahlaki öğütler sıralar. İnsan ilişkilerini yasalarla değil karşılıklı rızaya dayalı sözleşme çerçevesinde belirlenmesini savunur. Evliliği ev arkadaşlığına indirger. Grup sex’i meşrulaştırır. Bunu da değerleri ve kalıpları yıkarak özgürleşeceklerine inandıkları için desteklerler. Küreselleşmeye, terörü bahane ederek baskıcı hale gelen devlete karşıdır, bunun yıkımının en önemli adımının parçalara bölmekten geçtiğini savunur bunun için federe yapıyı kurmayı hayal eder. Markscı kurama benzerdir, onun yerini alabileceğine, küresel kapitalizme karşı eleştirel yeni düşünceler dizgisi olduğunu savunur. Anarşist kendinin ikilem içinde olduğunu bilir. O toplumsal varoluşun kendine sunduğu maddesel tinsel olanaklara karşı çıkışının kesin bir zaferle sonuçlanmayacağının ayrımındadır. Anarşist sonunda amacına, yıkmak istediği kültürün bir yapıcı öğesi olarak ulaşmış olur. Böylelikle anarşizm, kuramsal olarak kendi içinde çelişkili görünüm sunar.
