Feyerabend'ın "Yönteme Karşı"sı uzaktan, belki de bütün eserine epigraf olabilecek bir Nietzcheci hatırlatmayı yankılıyordu: "Çağımız bilimlerin zaferinin çağı değil; bilimlere karşı bilimsel yöntem denen şeyin zaferinin çağı..." Lakatos ile yazışmalarının derlendiği bir kitabın parçası olarak "Anarşizm Üzerine Tezler" Feyerabend'ın epistemolojik anarşizmini aşırılaştırmaya giriştiği açılımlardan birisi ve açıkça, bir zamanlar Sir Karl Popper'in "yanlışlamacı rasyonalizmine" karşı yürüttüğü polemiği dostu Imre Lakatos'un "realist rasyonalizmine" karşı da yaygınlaştırıyor. Onun "akla karşı" olduğunu çok fazla vurgulamanın bir gereği yok. "Yönteme karşı" meffumunu da Feyerabend'a layık bir şekilde görelileştirmek gerekir: En azından bir Bergson'un bir zamanlar "sezgi"yi çok iyi işlenmiş bir yöntemle nasıl dönüştürebildiğini hatırlayarak... Bütün bunlardan uzakta Feyerabend bilimin "akılcılığını" karşısına alıyorsa bunu "akıllıca bilim" adına yapıyor. Yine Nietzschevari bir düşünce: Bilim eğer bireylerin yaşamına bir sevinç katkısı getirmiyorsa hiçbir işe yaramaz. Bu metni yalnızca "bilimselliğin" değil, aynı zamanda çağdaş anarşizmin teel politik metinlerinden biri haline getiren de işte bu açılımdır.
