"Anayasal yurtseverlik": Bu ifade birçok kulağa çelişik bir söz gibi gelecektir. Anayasalar, tanım gereği siyasi iktidarı sınırlamaya ve iktidarı gayri şahsi kılmaya hizmet eder; yurtseverlik ise insanları kişisel bir siyasi fedakarlıkta bulunmaya seferber etmekle ilgilidir. Anayasalar çoğunlukla çıkar temelli pazarlıklardan doğan düzenlemelerdir; bunlar "iktidarın otobiyografisidir"; öte yanda yurtseverlik, kendi çıkarını aşmaya çağrı yapar. Anayasalar, ideal olarak, yalnızca normları ifade etmek ve toplumsal özlemleri genişletmekle kalmaz, aynı zamanda bireysel hakları korurlar; oysa yurtseverlik yurttaşları dargörüşlü "grupsal anlamlılık" biçimlerine teşvik eder ve medeni hak ve özgürlüklerin çiğnenmesine yol açabilir.