Anısı Olmayan Sokak

Artık başka bir kadındı. Yalnızca duygu olarak değil dünyaya bakışı da değişmişti.

Sayfa 47

Levla

Dokundukça, çoğalan anlamlarda kalan anılarımız yine canlıydı. Yerde savrulan, kurumaya başlayan yaprağa takıldı gözlerim. Gözlerimle dokundum, yeşil olma zamanlarını biraz daha anımsamak için.

Sayfa 56

Reklam

Levla

Kimse umurumda değildi. Yitiktim, bitmiştim. Ölmeyi bile düşündüm.

Sayfa 71

Şu ideal güzellik anlayışına karşı çıkan, her kadının var olan nitelikleriyle güzel olduğunu savunan görüşler bağırıp dursundu. Sonuçta erkekler iç ruha değil dış yapıya önem veriyordu istediğin kadar bilgili ol, kültürlü ol, görgülü ol, iyi aile kızı ol, azıcık çekiciliğin yoksa sahip olduğun özelliklerin hiçbir değeri yoktu. Onlar da olsa fena olmazdı ama önce güzel olacaktın, güzel. Gerisi hikâyeydi.

Sayfa 84

Levla

Canı hiçbir şey yapmak istemiyor bugün. Arada olur böyle, kendine gömülür. Belki depresyon. Kim bilir.

Sayfa 90

Levla

Hazmedilmeyen, uğurlanmayan acıları dışarıya çağırıp kucaklamayı sever insan! Hazdır, geçmiş acılara duyulan özlemin adı aslında. Ancak kimi zaman alınan haz, parçalar benliğini, dağılırsın. Acını kollarınla sardığında gelmiştir zamanı özlem gidermenin. Ara sıra çıkarıp bakarsın yüzüne, okşar, ağlar ya da gülümsersin, geçmişin zaman yolculuğuna uçarsın. Sonra 'tamam'dersin, sarıp sarmalar, öper sandığına koyar, uyutursun. Asla barışılmaz dediğin o acılarında, öfke vardır sanırsın. Öfke, aslında kendinedir, kendini bağışlamama üzerinedir. Beklemeyi bilmeli. Er ya da geç kucaklamadığın her acı seni tırmalar. Ve her biri, diğerlerini tutup elinden çağırır arsızca o zaman.

Sayfa 111