Yalnızca sinema önlerinde değil, çarşılarda, hatta ara sokaklarda bile icra-i sanat eyleyen şerbetçiler ise kentin bir başka rengiydi. Ciddi görünüşlerine karşın, çıplak ayakları takunyalı, sanatından emin o özgün adamlar... Sanki Osmanlı giderken onları da unutup gitmişti.