Ankara - İstanbul Kara Treni
Ahmet ErhanSözler ve Alıntılar
Bana gelince, ben hâlâ “gülümseyerek” izliyorum.
Sayfa 37
İnsan, şiirin en büyük dayanağı, çıkış noktasıdır. Geberesiye yalnız olduğumuz anlarda bile, bu dünyada en azından bizim gibi acı çeken birilerinin olduğunu şiir aracılığıyla kavrarız.
Sayfa 17
İstanbul’a trenle geldim. 5 Nisan 2001 Perşembe.
Sılam da yoktu artık, gurbetim de...
Sayfa 8
"En iyisi, yine 'bir şiirde' kendini öldürmekti..."
Sayfa 56
Aklımda kayalar kopuyor, duvarlar yıkılıyor / Yüreğimde, kuruyan bir ırmağın yatağındaki boşluk
Sayfa 20 - Everest yayınları