Kişinin sorunlarından birisi yaşadıklarının onun için yazılanın mı yoksa onun kendi için yazdıklarının sonucu mu olduğudur. Yazılanı yaşıyorsa ne yaşayacağı önceden belirlenmiştir. Kaşıkta çıkan kaderde yazılandır kabulü bunu anlatır. Doğa buna karşı durur; aslolan yazılmakta olandır. Yaşanan o anki koşulların sonucudur. Toplum doğadan yanadır. Kişiye onu kuşatan koşulları öğretir. Doğa ve toplumun el ele vermesi sonucunda rastlantıların bile belli bir matematiği olduğuna inanılır. İnsan ruhsallığının köklerini toplumsal derinliklerde aramanın önemine işaret eden ruhbilimci C. G. Jung’un Manidar Tesadüf/Anlamlı Rastlantı dediği budur aslında!
Yaşamını yazarken evi, ailesi, sokağı, okulu, işi ve kenti kişinin bitişiğindedir. Ankara Altılısı romanları yazarı Yıldırım B. Doğan önceliği kente verenlerdendir. Ona göre kent canlıdır. Üç boyutun arasına sığışmış değildir. Bir edimi yansıtır. Anlattığı, kentin insan ruhunda bedenlenişidir. Ankaralı Nefise’de Nefise Ankara’yı keşfe çıkar. Bu romanda keşfe çıkan Ankara’dır. Keşfe çalıştığı ise Jülide’dir.
Sonuç, bu koşullarda yazara düşen anlatmak, okura düşen tanıklık etmektir. Kurgu Kültür Merkezi Yayınları okurlarını bir kez daha tanıklık etmeye çağırıyor. Tanıklıkları kentin zenginliği olacaktır.
