Öncelikle incelememe kitaptan bir alıntı yaparak başlamak istiyorum. Petersburg’ta trenden iner inmez ilk gördüğü kocası oldu. Kocasının soğuk, dikkati çeken görünüşüne bakarak “Aman Tanrım!” diye geçirdi içinden. “Kulaklarına ne olmuş öyle? Kocasının, melon şapkasının kenarlarına dayanan kulakları pek garibine gitmişti o anda. Kocası onu görünce, dudaklarında her zamanki alaycı gülümsemesi, yoğun, iri gözleriyle yüzüne bakarak ona doğru yürüdü. Kocasının yorgun, esrarlı bakışıyla karışılaşan, onu başka türlü bulacağını umuyormuş gibi, tatsız bir duygu doldurdu yüreğini Anna’nın. Kocasını görmekten duyduğu hoşnutsuzluk şaşırtmıştı onu. Çok iyi bildiği bir duyguydu bu. Kocasıyla arasındaki ilişkilerde hissettiği yapmadıklığı anımsıyordu. Ama şimdiye dek dikkatini çekmemişti bu duygu, şimdiyse açık seçik duyuyordu onu. Acı veriyordu ona. Anna’nın romanın bu kısmında artık kocasını sevmediği, onu eskisi gibi görmediği ve bunu farkettiğinde içindeki duygu ona büyük bir acı vermektedir. Çünkü hayatınızda olan insanın kusurlarını görmeye başladıysanız artık hiçbir şey eskisi gibi değildir ve asla eskisi gibi olmayacaktır. Ona karşı duyduğunuz hisler an itibariyle eskide kalmıştır ve geri dönülemez bir noktadadır. Not:Bu incelemeyi kesinlikle kitabın bu kısmını kaybetmemek için yazıyorum bu sebeple tam bir inceleme olduğunu söyleyemeyiz.
