“Oh, aşk!” dedi kız, sesi titriyor, gözleri parlıyordu. “Aşk iki iken bir olmaktır. Bir erkekle bir kadının birbirine karışıp bir meleğe dönüşmesi... Aşk, cennet demektir.” Tüm bu Paris, Point Zero (Point zéro des routes de France) aşk çağrışımları bir şekilde aklıma Notre Dame’ın Kaburundan bu alıntıyı getirdi. İyi ki muhterem Victor Hugo bu romanı yazmış da mühim katedrali yıkımdan kurtarmış. Eğer varlığını korumasaydı ne öykülerden, ne duygulardan yoksun kalırdı insan diye düşünüyor, en yakın zamanda gitmeyi umut ediyoruz… Bekle beni point zero!
Pekâlâ, Stephanie Hanımefendi’ye tebriklerimi sunuyorum. Duygularımıza nasıl hitap etmesi gerektiğini iyi biliyor, her seferinde bizi yumuşak karnımızdan vuruyor. Güzel kurgu, çok sevimli bir aşk, güzel mekan tasvirleri… Çerezlik bir aşk romanına daha ne gerek bilemiyorum. Keyifsizliğe, reading slump olsun her şeye reçete olabilir. Siz de akıcı vakit geçirmelik gençlik/romens seviyor iseniz bayıla bayıla okursunuz.
İyi geceler 1000k ailesi!
