Her acı zamanla geçmez…
Her giden mutlaka dönmez…
Her aşık bir gün affetmez…
Kalbi artık çarpmayınca…
Her ateş küllenip sönmez…
Her yara bir gün iyileşmez…
Her umut yine yeşermez…
Artık hiç anamayınca…
Kimse memnun kalmıyordu gittiği yerden. Hep daha iyisini istiyor ve daha iyisini arzuluyorlardı. Gittikleri her yeni yerde aradıklarını bulacaklarını sanıyorlardı aslında tam olarak ne aradıklarını bilmeden. Ne büyük aldanış.
Beklentilerinin kurbanı oluyor çoğu insan. Umudum var; insana olan, kendime olan, ülkeme olan, hayallerime ve en çok da umut denilen şeyin varlığına olan umudum...