Annedili
Emine Sevgi ÖzdamarOldest Annedili Posts
You can find Oldest Annedili books, oldest Annedili quotes and quotes, oldest Annedili authors, oldest Annedili reviews and reviews on 1000Kitap.
"İnsan kendi ülkesinde bir kez öldürüldü mü,her yerde uyuyabilir."
Yeni besinler...
Efendim, ne kitaplar var ohoo... İnsan inceledikçe okudukça işin içinden çıkamıyor da bir telaş sarıyor hangisini okusam diye. Hepimize böyle tatlı telaşlar nasip olsun inşallah.
Okuma oranının çok düşük olduğu ülkemizde sanki inadınaymış gibi kitap fiyatları çok yüksek. Gerçi şu anda herşey ateş pahası ya o başka bir konu.
Biz okuyucuların en önemli besinlerinden birisi de kitaplar. Haliyle dostlarımızın neyle beslendiğini de merak ederiz. Neler okur, neleri okumak ister ve kütüphanesinde hangi besinler var?... Yediğimiz içtiğimizi söylemeyiz de okuduğumuz veya okuyacağımızı söyleriz ki diğerlerini de heveslendirelim besinlerden mahrum olmasınlar... Bu ay besin stoğu yaptım biraz, çok çok güzel kitaplarım gelecek...
Tolkien
Gabriel Garcia Marquez
Jane Austen
Rimbaud
Jack London
Gölgeler
Annedili
Matmazel Noraliya'nın Koltuğu
Swann'ların Tarafı
Ödeşmeler ve Şahmeran Hikâyesi
Bir Öykü Yazalım Mı?
Bilirbilmezler
Ay ve Şenlik Ateşleri
Yağmur Akşamları
Uzak Tepeler
Hayat Bir Kervansaray
Biri, Hiçbiri, Binlercesi
Edebiyatımızdan Portreler
"İnsanların kalbi kapkara ve bokla dolu."
Sayfa 102 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Para ve kutsal kitap
Emine Sevgi Özdamar Annedili
Burada para kıymetli. Nerede duracağını iyi biliyor;cüzdanda. Birada insanlar cüzdanlarını kutsal kitap gibi tutuyorlar. para bakire Meryem gibi kendini ağırdan satar.
EnternasyonalizmAnnedili
Misafir işçiler arasında bir şiir ya da elbise dikme yarsimasi duzenlenmeliydi. İşte o vakit, Alman kumaşından kendilerine nasıl türk kıyafetleri diktiklerini sinayabilirdik; böylece kimliklerinden ne kadarı kalmış gorebilirdik. Emine Sevgi Özdamar Annedili
“Sonra da şöyle dedi,annem:”Saçlarının yarısını Almanya’da bırakmışsın.’”
“Annedilimi ne zaman kaybettiğimi bir bilebilsem. Bir keresinde annemle ben annedilimizde konuşuyorduk. Annem şöyle dedi bana: ‘Biliyor musun, öyle bir konuşuyorsun ki, her şeyi tastamam anlattım sanıyorsun, oysa birdenbire bazı sözleri söylemeden atlıyorsun, sonra gene rahat rahat anlatıyorsun, ben de hoop seninle birlikte atlıyorum, sonra rahat bir nefes alıyorum.’
“Almanya’ya göçen “işçi kardeş” tek göz odada, memleket hasretli, zor yaşarken öğrendiği kelimeler kadar sorumlu gibi gurbetten. Sınır kapısından gidenin de dönenin de arkasından bakanlarladır ya biraz da hayat. Böyleyken de gurbet ve sıla birbirinin üzerine katlanmaya devam edecek gibidir. Hayat da katlanmaya dair değil midir ki zaten?