Annelik Oyunu Bitti
Cezmi ErsözAnnelik Oyunu Bitti Sözleri ve Alıntıları
Annelik Oyunu Bitti sözleri ve alıntılarını, Annelik Oyunu Bitti kitap alıntılarını, Annelik Oyunu Bitti en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kendimizden kurtulamayıp bir başkasının kalbinde yaşamaz, ya da başkasını kalbimizde kalbimizde yaşatamazsak ve sadece kendimizle kalırsak önümüze gelene uluorta duygularımızı anlatırız. O kişiyi ne denli çok sevdiğimizi, ne çok özlediğimizi, hiç uyumadan sabahlara dek onu ne çok düşündüğümüzü...
Sevgimizle ilgili söylediğimiz her şeyin sevgimizi azalacağını içten içe hissederiz ama yine de söyleriz, başka çaremiz yoktur sanki, söylemezsek hepten unutulacağımızdan korkar, kimsenin bizim içimizde olup biteni, çektiğimiz acıları anlamayacağını sanırız. Oysa bunları konuştukça daha da batarız...
Sayfa 136
Nasıl olsa bir gün biri gözlerime bakacaktı.
Evet, onun sevgisi güçlüydü ama, karşılığını bulabilmesi için bu gücü içine alabilecek cesaret ve saflıkta bir insana ihtiyacı vardı. Ama bulamıyordu bu insanı. Parayı özgürlük duygusu, güvenceyi ise gençlik arzusu yerine kovanların dünyasında bu bir talihsizlik sayılabilirdi; ama yine de içinde bir umut barındıran bir talihsizlikti bu. Oysa kendisinin talihsizliği içinde hiçbir umut barındırmıyordu. Ne bu dünyada, ne de başka dünyalarda...
Sayfa 67Kitabı okudu
"Artık insanlar öylesine yalnız, öylesine yaralı ki, birbirlerine âşık oldukları için değil, yaralarını sardırmak, ya da en azından bir süre için acılarını unutmak için birlikte oluyorlar...Pansuman için yani. Kimin yarası önce kapanır gibi olursa o terk ediyor önce bu hazin yuvayı..."
Bu ülkede insanlar niye başkaldırmıyor, biliyor musun? Çünkü herkes rol yaptığını çok iyi biliyor. İnanmadığı, ama inanmış gözüktüğü rollerini sürdüren ve asıl kişiliklerini saklayan insanlar hiç başkaldırabilir mi, söyler misin bana? Hiç varolmayan kişi isyan edebilir mi? Kimin için isyan edecek, gölge kişiliği için mi yoksa oyundaki rolü için mi?
Sayfa 121
Sevgiyi yaşarken, hep elde var diyoruz, kıymetini bilmiyoruz, dahası duygularımızı anlatmaktan ya çekiniyor, ya da hep geç kalıyoruz.
Sayfa 134