Biliyor musunuz insan hayatı kinetik enerji ile potansiyel enerji arasında gidip gelmektir bana göre. Mesela mutlu olmadığın bir adamla yaşıyorsun, potansiyel enerji durumundasın. Hani anlatırlar ya fizik dersinde, on metre yüksekte duran topun sahip olduğu enerji, potansiyel enerjidir, sen onu oradan atarsan potansiyel enerjisi azalırken kinetik enerjisi artar. İşte kadının mutlu olma potansiyeli var ama adamla gerçekleştiremiyor, yüzü gülmüyor, depresyonda.
Kedilere sarıyor, köpeklere sarıyor, temizliğe veriyor kendini: Ev bal dök yala oluyor, işe veriyor o rapor senin bu rapor benim... Derken bir gün kadın zıplıyor yerinden; hey nereye, bu hayat benim değil mi, kukla gibi yaşıyorum, buna yaşamak denmez diyor. Bunu genelde ne zaman der biliyor musunuz, bir film seyrederken erkek oyuncu karşısındaki kadını dudaklarından öptüğünde ensesinde bir sıcaklık hisseder kadın ve ne kadar uzun süredir vücudunda bu sıcaklığı hissetmediğini hatırlar.
"Erkekler konuştu ve biz onların erkek bakış açısıyla yakaladıklarına güldük. Hiç merak etmediniz mi bir kadın çıksa ve konuşsa neler söyler ve bizi nasıl güldürürdü diye. Ben merak ettim açıkçası.''
