...İçi çekildi. Gözleri doldu. Ağlayamadı. Donup kaldı. Kalışı uzadıkça uzadı. Pencerenin önüne akşamsefalarını, yanına küpeçiçeklerini; ayvan kapısının dibindeki boşluğa kadife çiçeklerini, sümbülleri; çınar ağacının altındaki boşluğa da nergisleri, papatyaları ve yonca çiçeklerini koyup uzun uzun seyretti hayalini. Ama mekândaki boşluk mekânın geçmişiyle doluydu. "Annem gittiğinden beri çiçek ekmiyoruz bahçeye," dedi içinden...
Sayfa 55 - Everest Roman