Kitabın tanıtımından; “Annemin beyninde bir sorun olduğunu yüzüne bakıp da anlayamazdınız, ama ağzını açtığı anda işin rengi değişirdi. Sesi küçük kızlarınki gibi çok tizdi ve sadece yirmi üç kelime biliyordu. Sayıdan eminim, çünkü annemin söylediği şeylerin listesini yapıp mutfak dolabımızın içine raptiyeliyorduk. Bunların çoğu iyi, daha ya da sıcak gibi sık kullanılan kelimelerdi, ama içlerinden bir tanesi vardı ki onu sadece annem söylerdi: soof.”
Heidi doğum tarihini bilmiyor, babasının kim olduğunu da. Aslında Heidi’yle annesinin geçmişine dair her şey bir sis perdesiyle kaplı... Heidi annesinin kelimelerinden “soof”un peşine düşüp, onun geçmişiyle ilgili her şeyi öğrenmek üzere bir yolculuğa çıkıyor. Yanında eski püskü kırmızı bir kazak, birkaç fotoğraf ve şansıyla... Evden uzakta, anne kızın geçmişine ait eksik parçalar bir bir tamamlanıyor.
“Annemin Kelimeleri” kolay kolay akıllardan çıkmayacak, dokunaklı bir anne kız hikâyesi...
Çok ponçik insanın içini ısıtan bir hikaye. Meraklanarak ama sonucu da tahmin ederek yine de severek okuyorsunuz.
Kitabın adı, genel konusu kızımızın duygularının iyi şekilde anlatılması kitabı iyi geceler ie kitap yapmaya yetiyor. Genel manada bir baş yapıt değil belki ama sıradan da bir kitap değil kesinlikle. En azından benim için öyle oldu. Benim annem konuşuyor olsa da onun kelimeleri, demek istedikleri, duyguları veya geçmişimi biliyor olmanın kıymeti. Bunları düşünmemi sağladı. Güzeldi. Bir nefeste okunacak türden bir kitap.
Annemin Kelimeleri
Ayni hastalığı içeren ve karakterlerin birbirine çok benzediği 
İçimdeki Müzik 
İçimdeki Melodi kitaplarıni da yakın zamanda okumuştum ikisi üst üste ağır geldi biraz.
