"Sanki günden güne eriyoruz, inceliyoruz, ağırlığımız azalıyor. Böyle olacağını söylemişlerdi bana. İşte, söylenenler oluyor şimdi, kimi zaman yüreğimin üstünde batmanlarca ağırlığında bir yük, kimileyin de kuş gibiyim. Hadi bana uç de anne. Uçmak istiyorum."
"Benim bilebildiğim tek şey aramaktır, nerede arayacağımı bilmiyorum, ama aramadan durmanın saçma olacağını düşünüyorum, sonunda bir avuntuyla oyalanmış bile olsam.."
Üstünden kamyon geçmiş gibiydi kemikleri çıtırdıyordu,yorgun, bitkin,halsiz,çaresiz, bıkkın, yılgın, bezgin,böyleyken kime ne diyebilirdi? Kimseye bir şey demek istemiyordu o da. Kendine bile...