Tek güzel yanı hemencecik bitiriyor olması derken doğruyum. 15 dakika falan. Her sayfa iki kelimeden oluştuğu için yazarken. Az kelime çok mana. Belki de düşünüp beynimizi yorup acaba bilge şair iki kelime ile ne anlatmak istemiştir demeliyiz mi hayır dememeliyiz.
Şair imge olayına pek riayet etmemiş bu da şiirlerini kapalılıktan uzak. Zaten anlatmak istediği şey çocukluktan başlayan acılar olduğu için belki de özlem elem keder ve insana sızı veren ne varsa olduğu için dilinde açıklıkta ustalık sergilemiş.
Üslup meselesine gelecek olursam bana Özdemir Asaf'ın üslubunu hatırlattı. Pek bir farkı yok bir modern çağın hastalığı geçmişin acısını yangınını tutarken yüreğinde ve Küçük olayları devleştirmesi ve onlara bakışında bambaşka mana yakalamas Özdemir ise aşk çiçek böcek kuş falan işte :) bu noktada ayrılıyorlar ve bir diğerinden daha büyük oluyor.
Ben genel olarak beğenmedim. İki kelimeye bin anlam yüklemek sanat olur. İyi olur hoş olur ama bir minimalist olarak söylüyorum şiir az olanla çok şey anlatmak değildir. Zor mudur zordur evet doğru.
Gerekli kelimeleri kullanarak anlatmak istediğini en iyi ve en uzun şekilde şiirsel bir dille anlatmak daha zordur. Uzun cümlelerde uzun şiirlerde bir yerden sonra kırılma olur. Ve mutlaka kaçınılmazdır bu. Ancak gerçekten ve gerçekten şairliği şiiri yiyip yutan biri bunun altından kalkabilir ki çok örneği var bunun.. Sunay Akın'ın da böyle şiirleri vardır belki ama benim hoşuma gitmedi.
Ha yok arkadaş iki kelimeye dünyalar sığsın ben bunu seviyorum diyorsanız Sunay Akın bir tercihtir. Sade Nahif ve net bir şair. Birçok kişinin hoşuna gidecektir.
