Apartman, Rougon Ve Macquart Dizisinin onuncu kitabı. Çeviriyi yapan Bekir Karaoğlu’nun önsözünde belirttiği üzere; “Zola ‘Şimdi kentsoylu sınıfıyla hesaplaşma zamanı geldi’, diyerek yazmaya başladığı romanın baş kahramanı Octave; yakışıklı, bekar ve fakir bir genç. Octave, Plassans Papazı’ından tanıdığımız Marthe ve Mouret Rougon çiftinin şu ele avuca sığmaz oğlu. Octave Mouret, okuyanlar için belirtelim bir tür “Nana” “Komşularınız mükemmel insanlar” (11.sayfa) diye tanıtıldığında Octave’ın neler aradığı, ne diyelim; “günahı boynuna”… Kızların evlenebilmesi için yüklü miktarlarda çeyiz ödedikleri bir dönem 19. Yüzyıl Fransa’sı, zengin, paraya pek ihtiyacı olmayan bekar erkekler oldukça gözde yani, dolayısıyla “Koca bulmak balık tutmak gibidir”. (31. Sayfa) Apartmanda yaşananlar o dönemin bir örneklemi. Acemilik etmeyip yakalanmamak ve çevrene sus payı verdiğin sürece her türlü ilişkinin mubah olduğu bir ilişkiler ağı. Bir kocanın; “Bunu para için yapıyor olsa bir derece anlardım. Ama para almıyor, alsaydı anlardım,” dediğini duyunca o hayranı olduğumuz 19. Yüzyıl Fransa’sının ne kadar ‘olgun’ olduğunu da anlarız böylece. İnsanların para ve şehvet için ne kadar cesur, ne kadar usta manevralar yaptığını öğrenmek isteyenler için okunası bir kitap. Oh! Tanrım, rahiplerine kadar çürümüş bu toplumun ortasında doğru yolu göster bana!” (254. Sayfa) diye dualar ettiren bir dünya.
Apartman 
Emile Zola
