"Lâle Müldür’ün şiiri bir esrime şiiri tıpkı kankardeşi Rimbaud’nunki gibi. Ateşten, alevlerin yalazlarından doğan, yazma sürecinde değil, doğurma sürecinde oluşan bir şiir. Bu dünyanın değil, bu dünyanın içindeki başka dünyalara ait bir şiir. O dünyanın dili, rengi, mantığı. Lâle Müldür’ün kulağına fısıldanmış bir şiir. Rimbaud’nun, “sözün simyası” dediği. Varlığın o gizli köşesinde bin yıl dokuz ay bekledikten sonra ortaya çıkıveren, akla mantığa hiçbir borcu olmayan bir şiir. Tümüyle şairin doğum öncesinde ve sırasında attığı çığlığın yansıması, yaşaması, varlığını sürdürmesi. Yaşam gibi. Rimbaud’nun sessizliği, susuşu, Artaud’nun çığlığı gibi. Ya da çarmıha gerilenin son soluğunu verirken gördüğü düş gibi. "
Ferit Edgü
