Her şeyin yıprandığı, her şeyin yok olup gittiği bu dünyada Güzellikten daha da beter yıkıntıya dönüşen, onun kadar bile iz bırakmayan bir şey var: o da ıstırap.
Marcel Proust
"Dünyadan ayrılma fikri ona işkence gibi geliyordu, doğal bir şey olan ayrılık olayından ötürü değil, olanaklı bir anlam bulup çıkaramadan ölüp gittiğinden ötürü: deneyim denilen şey kendisini yaşama ve yaşamın tempolarına yabancılaştırmıştı; öğrenme kaygısı sonunda bildiği ve emin olduğu her şeyi unutmasına yol açmıştı. Kendisinden geriye bilinmedik bir yere doğru yola koyulmuş bir trenin penceresinden gözüken bir gölgeden başkası kalmamıştı."