“ Aşk korkutucuydu. Aşkın bir şekilde vücudunuza eroin gibi sızan gücü vardı. Sizi ya en mükemmel zirvelere çıkarır ya da yakıp kül ederdi. Bazı insanların onu kovalaması bazılarının ise kaçması bu yüzdendi. “
“ Aşk…bizden daha büyük. Bu konuda seçim yapamıyoruz. Sahip olduğumuz tek seçenek, onunla nasıl hareket edeceğimiz. Yapabileceğim tek şey sana dua etmek. Ne olursa olsun, nerede olursan ol, kalbim senindir. Hep. “
Asla kaçmamıştı; asla bana sırtını dönmemişti. Çıktığım yolda benimle birlikte yürümüş, zor zamanlarda bile yanımda olmuştu. Ona minnettardım. İçimi kaplayan bu minnet borcu göğsümü sıkıştırdı. Kocam benim kahramanımdı.
"Kızı ölürken onunla kurduğum bağı kastediyorum. Benden vazgeçip beni gönderdiği gün o bağ öldü. Babam hiç zorlanmadan o bağı kesip attı. Ve kesilen bu bağ ile birlikte bir baba ve daha da önemlisi düzgün etmiştim bir insan olarak ona duyduğum tüm saygı, güven ve inancım gitti. Hangi onurlu adam, hayatta kalan tek çocuğunu, kızını bir kenara atar? Geriye kalan tek şey, hayatımın geri kalanında birlikte yaşamak zorunda kaldığım koskoca bir boşluktu."