Ariflerin Menkıbeleri
Ahmed EflakiAriflerin Menkıbeleri Sözleri ve Alıntıları
Ariflerin Menkıbeleri sözleri ve alıntılarını, Ariflerin Menkıbeleri kitap alıntılarını, Ariflerin Menkıbeleri en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şems’in bir gece kararı elden gitti, heyecen içinde idi. Tanrının tecellilerine gömülüp mest olmuş bir halde münacatında: “Ey Tanrı! Kendi örtülü olan sevgililerinden birini bana göstermeni istiyorum” diye dua etti.
Rubai:
"Bir kase ayranım oldukça onu içerim Şunun
bunun kasesi ve kesesi ile bağlanmam. Fakirlik
ve zaruret ölümle beni tehdit etse de yine hürriyetinıi kulluk mukabilinde satamam."
"Onulmaz hastalık için koşun buraya! Bizim ilacımız
hastaya birebirdir.
"Biz Tanrı nın tabipleri ve talebesiyiz. Kızıldeniz
bizi gördü, ikiye ayrıldı."
"Biz, kimseden ücret istemeyiz. Bizim el ücretimiz
Tanrı tarafından fazlasiyle gelir."
Mevlânâ Şemseddin - i Teb-rizî’nin hikâyesi şöyledir: Şemseddin- i Tebrizî, Tebriz şehrinde sepet ve zanbil örücüsü Ebû Bekr-i Tebrizî’nin müridi idi. Ebû Bekr - i Tebrizî velilikte ve kalb sırlarım bilmede zamanın bir tanesi idi. Şemseddin-i Tebrizî hazretlerinin makamı ve mertebeleri o dereceye ulaşmıştı ki artık bunlarla kanaat etmiyor, daha yüksek bir makam arıyordu.
Yine bir gün Seyyid buyurdu ki: Bir adamın şu üç halin dışında daha fazlasını istemesi, münasebetsizliktir. Bu üç halden birincisi: her yemekten kâfi gelecek kadar istemek, ikincisi: kendini soğuk ve sıcaktan muhafaza edecek kadar elbise giymek, üçüncüsü de: dünyaya maskara olmıyacak kadar yücelikten fazlasını istememektir.
Şems’in bir gece kararı elden gitti, heyecen içinde idi. Tanrının tecellilerine gömülüp mest olmuş bir halde münacatında: “Ey Tanrı! Kendi örtülü olan sevgililerinden birini bana göstermeni istiyorum” diye dua etti.
Dünyayı bırak, çünkü dünya senin değildir. Şu
anda aldığın nefes de senin emrinde değildir. Servet
toplarsan, sevinme, canına güvenme; çünkü can da
senin değildir.
Sayfa 76Kitabı okudu
Yine Bahâ Veled’in müritlerinden nakledilmiştir ki: Çok defa Seyyid, şeyhin (Baha Veled’in) ilahî bilgilerini dinlemekten ve onun sırları açıklamasından o derece hararetlenirdi ki, ayağını mangalın ateşine sokar ve elleriyle de ateş korlarını söndürürdü. Nihayet Bahâ Veled hazretleri: “Seyyid’i meclisten dışarı atın da huzurumuz bozulmasın” diye Seyyid’e doğru bağırırdı. Şeyhin narası Seyyid’in kulağına ulaşınca derhal susardı.
Derler ki : Belh diyarında bulunan, Tanrı'
dan korkan istidatlı üç yüz müftünün hepsi bir Cuma gecesi
Muhammed Mustafa hazretlerini (Tanrının selat ve selamı
onun üzerine olsun) rüyada gördüler. Şöyle ki: Bir sahranın
içinde büyük bir çadır kurmuşlar, içine de bir yaygı sermiş
ve yastık koymuşlardı. Peygamber o yastığa yaslanmıştı.
Ey toprak! ben, kalbimin kederinden,
bügün ecelin sende bir cevher sakladığını söyliyemiyorum.
Alemin gönüllerini avhyan tuzak, tuzağa düştü.
Bütün mahluklar gönlünü bağlıyan, senin kucağında uykuya daldı.
Sayfa 63Kitabı okudu