Ariflerin Sultanı Cüneyd-i Bağdadi
Ubeydullah Bayram TekinSözler ve Alıntılar
Peygamberimiz(sav) : "Kişi sevdiği ile beraberdir." buyurmuşlardır.
Sayfa 9 - Rabbani YayıneviKitabı okudu
Şükür; Allah'ın sana verdiklerine karşı asi olmamak ve nimetini, günah sermayesi olarak kullanmamaktır.
Sayfa 12 - Rabbani YayıneviKitabı okudu
-Ey Cüneyd! Kalp hangi vakitte huzurlu olur? diye sordu. Cüneyd-i Bağdâdî şöyle dedi:
-"Allah kalpte olduğu vakit."
Sayfa 35 - Rabbani YayıneviKitabı okudu
"Allah otuz sene boyunca, Cüneyd-i Bağdadinin dili ile insanlara konuşmuştur. Bu zaman zarfında Cüneyd diye birisi ortada yoktu. İnsanlar da bu durumdan haberdar değildi."
Sayfa 17 - Rabbani YayıneviKitabı okudu
Senin gözlerin değil, asıl benim gözlerim hastaymış
Nakledilir ki Cüneyd-i Bağdâdî'nin gözleri ağrımakta idi.Göz doktoruna gitti.Doktor da:
-Gözlerinin iyi olması (şifa bulması) için gözlerine "su değdirmeyeceksin" dedi. Fakat namaz kılmak için Cüneyd-i Bağdadî hemen abdest aldı ve gözlerine de su değmiş oldu. Namazını kıldıktan sonra da yatıp uyudu. Uyandığında ise gözlerinin iyileştiğini gördü. Gizliden (maneviyattan) bir ses:
-Rızamızı kazanma uğruna, gözlerini kaybetmeyi göze aldın. Şayet sen bu azim ile Cehennemliklerin bağışlanmasını dileseydin, dilediğin kabul görürdü" diye işitti. Doktor geldiğinde, Cüneyd-i Bağdâdî'nin gözlerinin iyileşmiş olduğunu görünce;
-Gözlerine ne yaptın? diye sordu. Cüneyd-i Bağdadi de:
-Bir şey yapmadım. Abdest aldım ve namazı kıldıktan sonra da yattım. Hristiyan olan doktor hemen imana geldi ve Müslüman oldu. Sonra da Cüneyd-i Bağdadi'ye:
"Ey Cüneyd! Bu ilaç mahluktan değildir. Senin ilacın Rabbindendir. Senin gözlerin değil, asıl benim gözlerim hastaymış," dedi.
Sayfa 29 - Rabbani YayıneviKitabı okudu
Rasulullah'ın(sav): "Müminler birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğu zaman, diğer uzuvlar da bu sebeple uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulurlar,"
Sayfa 17 - Rabbani YayıneviKitabı okudu
Nakledilir ki Seyh Ebubekir Şibli ve Cüneyd-i Bağdadi aynı zamanda hastalanmışlardı. Hristiyan olan doktora ilk önce Şibli muayene oldu. Doktor;
-Rahatsızlığınız nedir? diye sordu. Şibli;
-Hiçç, diye cevapladı. Doktor;
-Başka bir rahatsızlığınız var mı? diye sordu. Yine Şibli;
-Hayır. Her hangi bir rahatsızlığım yoktur, dedi. Sonra doktor, Cüneyd-i Bağdâdi'nin yanına vardı. Ona;
-Rahatsızlığınız nedir? diye sordu. Cüneyd-i Bağdâdi de hastalığını ve rahatsızlığı detaylıca anlattı. Hristiyan doktor da kullanılması gereken ilaçları ve tedavi şeklini Cüneyd-i Bağdâdi'ye anlattı. Bir zaman sonra Şeyh Ebubekir Şibli ve Cüneyd-i Bağ- dâdi bir araya geldiler. Şibli;
-Ey Cüneyd! Neden rahatsızlığını, Hristiyan bir
doktorun önüne serdin? dedi. Cüneyd de;
-Doktor bilsin ki, Dost olana bile böyle davranıyorlar. Acaba Hristiyan olana neler yapmazlar ki" diye cevap verdi. Akabinde Cüneyd-i Bağdadi şöyle sordu;
-Ey Şibli! Sen neden rahatsızlığını açıklamadın? dedi. Bunun üzerine Şibli;
-Dostu (yani Allah'ı), düşmana (yani Hristiyan
doktora) şikayet etmeye utandım" dedi.
Sayfa 98 - Rabbani YayıneviKitabı okudu