Bu kitabı birkaç ay önce okumama rağmen şimdi inceleme yazmak gereksinimi duydum. Okurken layık olduğu değeri vermediğimi düşünüyorum. İkinci kez okudum ve basit bir kitaptan daha fazlası olduğunu gördüğümü rahatlıkla söyleyebilirim. Bir cümle ile özetlemek gerekirse, bu kitap iki ergenlik çağında olan çocuğun kendini, kendi bedenini, kendi düşüncelerini, kendi bakış açısını, kendi yalnızlığını, kendi hayatını soruşturmasını anlatıyor. Tam bi' ergen kitabı. Yanlış anlamayın, tabii ki belirli bir kısım gibi "ergen" kelimesini hakaret olarak kullanmıyorum, ben de bir ergenim. Kitapta kullanılan dil o kadar kolay ki, kitap su gibi akıp gidiyor. Hayatın bir parçası tarzında bir eser olmasına rağmen asla sıkmadı. Baş karakter Aristo. Aristo kendini anlayamıyor, sadece kendini değil, evreni anlayamıyor ve bir gün kendi evreni'ni bulmasına yardımcı olacak Dante ile karşılaşıyor. Zamanla yakın arkadaş oluyorlar ancak asla bir birine karşı tam açık olmayı beceremiyorlar. Hikaye böyle devam ediyor ve Ari ile Dante birlikte büyüyor, birlikte ergenlik çağını atlatıyorlar. Ne kadar basit bir konu, değil mi? Oysa ki, hepimizin yaşadığı bu değişim devri sandığımız kadar basit değil. Ergenlik mükemmel ağır bir devir, özellikle de tek başınıza atlatmaya çalışıyorsanız... Her neyse, bu kitabı 15liklerin dışında aynı zamanda ebeveynlerin okuması gerektiğini düşünüyorum. İyi ki okumuşum delirten kitaplardan biri oldu. Kitap hakkında elbette sevmediğim özellikler de oldu, ancak tüm bu özellikler bu kitabı oluşturduğu için onları belirtmeyeceğim.
