Arkadaş Islıkları

Orhan Kemal
Şimdi, büsbütün unutmadıysam da içimde zaman zaman acı bir bıçak yarası gibi sızlayıp geçiyor.
Sayfa 246 - EverestKitabı okudu
"E, birbirlerinden hoşlanıyorlarsa neden olmasın? Bütün mesele, kadının bu işi severek, isteyerek, sevdiği, istediği için yapmasında. Sevmeden, istemeden, erkeğin vereceği paranın hatırı için yapmak zorunda kalmamasında. Bilmem anlatabildim mi?"
Sayfa 244 - EverestKitabı okudu
... bir gün İlyas Usta, 'Gerçek olan öğrenmektir. Nerden, nasıl öğrenirsen öğren. Nereden, nasıl öğrendiğin, diploman, hatta neler bildiğin de önemli değil. Ne yaptığın önemlidir!" demişti.
Sayfa 241 - EverestKitabı okudu
"Demek istiyorum ki, kızlar sadece kocalarına güvenen birer zevk aracı olmakla kalmasınlar. Bu bilinci verebilirsen, onlar kendilerini, hiç olmazsa kendilerini ilkin, düşünme alışkanlığını kazanırlar. Kendini düşünmeyen, düşünemeyen, başkalarını düşünemez!"
Sayfa 235 - EverestKitabı okudu
"Kızı, genel olarak bütün kızları kandırmak, baştan çıkarmak kolay. Hatta baştan çıkmayı, bir erkekle yatıp kalkmayı onlar erkekler kadar, erkeklerden de çok isterler. İsterler ama, sonu? Piyango! Erkeğin iyisine düşerler mi, düşmezler mi? Yani? Erkeğin karın doyuranına... Kadın erkekten, erkek de kadından bıksa bile, erkek yine de geçimini sağlamalıdır. Bu, kadın için ne kadar haysiyetsizce bir problem, değil mi?" Anlayamamıştım. "Nasıl yani?" "Yani, bir mesleği olmayan kadının, erkek eline bakması... Doktor bayan, avukat kocasına muhtaç mıdır? Kocası, onu artık sevmediğini söylediği anda, sırf ekmek için, boğazının tokluğu için onun yüzüne güler mi?" "Seviyorsa?" "Seviyorsa bile, onu terk eden, onu aldatan bir erkeği sonsuza kadar sevemez. Halbuki Anadolulu kadın üzerine kuma getirse bile, erkeğinden kolay kolay ayrılmaz. Biz şimdi dönelim sana. Kız kardeşlerin de başka kızlar gibi boyanacak, süslenecek, gözlerine kestirdikleri erkeklere hoş görünmeye, onlar tarafından beğenilmeye çalışacaklar. Bu hakkı ellerinden alamazsın. Almaya kalkarsan, ya sonunda seni dinlemez, isyan ederler ya da korkularından gizli yaparlar bu işi. Ama yaparlar."
Sayfa 230 - EverestKitabı okudu
"Anneciğim, canım anneciğim, sen hiç ölme e mi?" Kollarımın arasında, o da arkadaşlarımla ıslıklarına boş vermiş. Yıllardır özlediğine kavuşmuştur: Oğlu, onu candan bir davranışla kolları arasına almıştır. Biliyorum ki, şu anda ölüverse bile gam yemeyecektir!
Sayfa 220 - EverestKitabı okudu
Bağırdı: "Anladık kitap olduğunu. Ne kitabı diyorum sana?" "Roman!" "Roman, romanmış," diye tekrarladı. "Ne iş yapıyorsun sen?" "Dokumacıyım." "Yani işçi. Senin neyine roman, kitap, şu bu?" İlyas usta hep o soğukkanlılıkla: "Kahvelerde tavla, iskambil oynamak, meyhanelerde içki içmekten nefret ederim. Boş zamanlarımda kendimi yetiştirmek için kitap okuyorum. Üstelik, anayasa ve kanunlar da vatandaşın kitap okumasını yasaklamaz!" Komiserin eli kalktı. "Suus, ukala!" "!.." "Anayasa, kanunlar... Hepiniz hukukçu kesildiniz başıma!"
Sayfa 215 - EverestKitabı okudu
Babam anlatırdı, o da gençliğinde, İstanbul'da öğrenciyken, Sultan Hamit'e karşı başkaldıranlarla birlik olduğundan hapse atılmış, günlerce karakollarda sorguya çekilmişti ama, bizim şu hâlimiz hiç de herhangi bir sultana karşı değildi. Sultanlık çoktan yıkılmış. Cumhuriyet kurulmuştu. Hani bugün de eski günlerin sultanları olsa, sultanlara karşı baş kaldıranlar bulunsa ben de seve seve katılır, yine seve seve karakollarda sorguya çekilir, gerekirse hapislerde yatardım. Ama şimdi cumhuriyetti. Okulda belleyebildiğimiz kadarınca, Cumhuriyet halka yakın bir yönetim biçimiydi. Halk cumhuriyete dört elle sarılmış, onu canından farksız seviyordu. Bizimki olsa olsa, ortada devlet ve hükümetten habersiz, basit bir haksızlık karşısında yan tutmaktan öte bir şey değildi haksızlığa karşı.
Sayfa 214 - EverestKitabı okudu
Tuhaftır, o kadar yumruk yediği hâlde kızgın görünmüyordu kimseye. Dudaklarında acı bir gülücük, gitti yerden kitabını, sonra da camlarından biri kırılmış gözlüğünü aldı.
Sayfa 213 - EverestKitabı okudu
Tanışmıyorduk bu adamla. Elindeki kitap dikkatimi çekmişti. Öteki işçilerin tavla, iskambil, ana avrat küfürlerine karşılık kitap okuyan bir işçi beni ilgilendirmişti. Demek oluyor ki, yerden göğe haklıydım. Garson tarafından haksız çıkarılmak istenmem karşısında direnmiş, beni, yani hakkı arkalamıştı. Ne suçu vardı?
Sayfa 213 - EverestKitabı okudu
"Ne patron beğenir, ne usta beğenir, ne satıcı... Alt tarafı beş kuruşluk işçisin be!" Mavi tulumlu kıpkırmızı kesildi. "Bana bak," dedi. "Ben beş kuruşluk işçi değilim!" "Nesin ya?" "Senin patronların kadar insanım en azından!"
Sayfa 209 - EverestKitabı okudu
Demek düşmek, kişinin elinden alamıyordu kişiliğini! Kişilik... Evet, kişilik. İnsanoğlu elinde olmayan nedenlerle düşebilir, ama haysiyetini ayaklar altına vermeyebilirdi.
Sayfa 185 - EverestKitabı okudu
Tanıdık, onları da tanıdık...
"Hayatında hiç sevmemiştir. Kalp yok ki. Alay eder sadece insanla..."
Sayfa 174 - EverestKitabı okudu
Some "Maço" problems...
Uzun uzun, içini çeke çeke ağlıyor, sarsılıyordu. İçim gittiği hâlde tınmaz görünüyordum. Görünüyordum, çünkü babadan, dededen, akraba erkeklerinden böyle görüp işitmiştim: Bir erkek, kadının elinde oyuncak olmamalıydı. Erkek dediğin, haksız bile olsa, sözünü kadına karşı daima yürütmeli, ne yapıp yapıp haklı çıkmalıydı. Çıkamadı mı? Çat çut, sindirmeliydi.
Sayfa 123 - EverestKitabı okudu
Resim