Lüpen bir süre yine derin bir sessizliğe büründü, düşündü, sonra, "Clarisse... Clarisse!" diye mırıldandı. "Hayattan bıktığım, çok yorulduğum, umudumu yitirdiğim zaman gelip seni o küçük Arap evinde bulacağım... Evet, beni beklediğin o beyaz eve gelip bulacağım seni..."
-Amaonu unuttun herhalde, değil mi?
-'Oh, tabi unuttum, ama pek de kolay olmadı bu, dostum. Ben ancak bir İtalyan, iki Amerikalı, Üç Rus güzeli, bir Alman düşesi ve bir Çinli güzeldensonra ancak unutabildim onu.'
Arsen LÜPEN