Biz fakir ama
Mutlu çocuklardık…
Yamalı elbisemizi saklardık bazen
Utana sıkıla,kızarırdı yüzümüz,
Çoğu zaman,ama alnımız aktı,
Yamasızdı karekterimiz…
Üç harika çocuğumuz, imrenilesi bir hayatımız var; onun için yapmadığım hiçbir şey kalmadı, o her zaman benim gözlerimin ışığı oldu ve hâlâ da öyle. Onu çok sevdim. Ve hâlâ da seviyorum ama o buna inanmak istemiyor, kendine acımayı yeğliyor.