Arzu
Elfriede JelinekOldest Arzu Posts
You can find Oldest Arzu books, oldest Arzu quotes and quotes, oldest Arzu authors, oldest Arzu reviews and reviews on 1000Kitap.
Bizim açımızdan bakıldığında kadın yolunun sonunda yavaş
yavaş eriyip gitmeye başlamıştır. Güneş batına noktasına gelmiştir.
Kadın pek becerikiice sayılmayacak bir şekilde kayalıklara
eğilir. Çocuğun yüreği başka bir yerde ve spor için çaıpmaktadır.
Bu insanoğlu; kadının çocuğu, aslında o bir korkaktır, zaten artık
sesi de duyulmuyordur. Kadının artık evin yolunu tutma zamanı
gelmiştir. Görülmekte olan müthiş manzaranın şeref ine bu anı
olabildiğince uzatmak ve tabii anı yaşatmak için geri kalan zamandan
vazgeçmek ne kadar doğru olurdu?
Gerçekten de herkes ayağını ya da ellerini kırmayı becerebilir,
inanın bana! Ama her şeye rağmen: Tepelere çıkan ve kendilerini
yükseklerden aşağılara bırakan, üstüne üstlük bundan
zevk alan insanların bağımlı olduklarını söylemek doğru olmaz.
Ama bir şeylere bağlılar, peki ama neye? Evet, kendilerinin hiçbir
zaman şifa bulmayan ve her gün tekrar, tekrar sadece daha
büyük, daha güzel, daha hızlı olarak gösterilen resimlerine bağımlıdırlar.
Sanki resimler sadece gerçekliğin yardımcıları değilmiş
gibi! İşte böyle televizyonun su çizgisinden düşerek diğer
tarafa, yani ufakların deliler tepesinde bulurlar kendilerini.
Ama huzursuz sevgi, elimizdekinden
daha iyisini arayan gözlerle çevresine bakmaya başlamıştır
bile. Burada kayak yapan insanlar bu diyariarda ot gibi
yetişenleri tanır, tabii sadece görünüşten. Bu insanlar soğuk yerin
o kadar çok derinliklerine inmişlerdir ki, onların izlerini bulmak
bile oldukça güçtür.
- “Kadınlar umutlarla doludur ve hatıralarıyla yaşarlar, oysa erkekler anlarla, özellikle geniş bir zaman dilimine yayılan anlarla hayatlarına devam ederler.”
- “Bu insanlar sonsuz tekrarlardan sadece ve sadece çoğalmaktadırlar. Bu aç köpek sürüsü cinsiyetlerini kullanır, doğal olarak. Aynca bu kişilerin camları da yoktur, böylece türdeşlerinin nasıl yaptıklarını izlemek zorunda kalmazlar. Bizim daha ne kadar çok hayvan olduğumuzu düşünebilirler ki, bundan daha da kötüsü olabilir mi? Ve biz bir de üstüne üstlük gelişim için endişe duyanlardanızdır! Garip!”
- “Zaten hayatın büyük bir kısmı da olduğu yerde kalmak istemeyenlerden oluşmaz mı! Değişim gelsin! İşte böylece huzursuzluk ortaya çıkar ve insanlar birbirlerini ziyaret etmeye başlar. Ancak insanların unuttuğu ufak bir nokta vardır, insanlar gittikleri yerlere kendilerini de taşırlar.”