Dün gece Ben, Kirke'yi bitirdikten sonra üzerimdeki derbinin siniri atmak için biraz okuyayım dediğim kitabı neredeyse bitiriyordum ama gözlerim isyan bayrağını çekince bugün bitirebildim.
Adı sizi yanıltmasın, çok içten bir dostluk hikayesiydi. Bazı yerlerde sırıtmaktan ağzımın yırtılacağını sandım, bazı yerlerde gözlerim dolu dolu okudum ama sonunda...Sonunda ağlamaktan içim dışıma çıktı.
Evet, benim duygusal bir insan olmamdan kaynaklıda olabilir ama en duygusuz insanın bile gözlerini doldurabilecek türden bir sondu.
Selim, Metin, İlyas ve Emre...Otuz küsür yıl süren dostluklarını okumak, çok sıkıldığınız bir anda size kucak açabilecek bir dostluktu. Ben kendimden ve dostlarımdan çok parçalar buldum. Hatta kendimi, biraz Metin'e benzettim. Okuyan herkes, mutlaka kendinden bir parça bulur onlarda.
Biraz akıcı, içimi ısıtacak bir şeyler okumak istiyorum diyorsanız As Maça tam size göre.
