“Yaralı bir kadının hikayesiydi, karalayıp durduğum. Karaladıkça kanayansa benim yaramdı,” diyor Zennure Ertuş Erik ilk romanı Asê için. Unutulmaz, trajik ama bir o kadar da yürek burkan bir doğu masalı bu. Doğunun tutkuları, acıları ve aşkları var bu satırlarda. İlerledikçe bu büyüleyici dünya ruhunuzu sarmalayacak, binlerce yıllık geleneklerin etkisinde ve kıskacında bulacaksınız kendinizi. Zennure Ertuş Erik Asê’de zor olanı yapıyor ve en büyük çatışmaların, dünyanın neresinde olursa olsun, insanın kendi içindeki çatışmalar olduğunu hatırlatıyor okuruna.
“Başını salladı, sessiz bir teşekkürdü bu hareketi. Sessiz bir minnet. Kenetlenen dudakları açılmadı yine. O halde ayrıldı oradan. Biraz dolaştı yaylada. Akşam karanlığında tüm kara çadırlardan yansıyan, gaz lambalarının loş ışıkları eşliğinde bir ruh gibi dolandı. Gözyaşları tutukluktan sıkılmış isyankar kaçışta, kalbi hırstan ritim değiştirmiş atmakta, aklı çoktan firar etmiş yâre koşmakta… Ne zormuş ah, ne zormuş sevdaya düşmek, yara bere içinde kalıp da ah bile diyememek. Öylece kalakalmak yârin hayalinde mahpus, kedere eş, kadere köle…”
