“Buyrun!”
Tok bir sesin, sığındığım yazıhanenin duvarlarında çınlamasıyla kendime geldim. Yazıhane uzun bir koridor şeklindeydi ve ses, koridorun diğer ucundaki masanın ardında oturan adamdan geliyordu. “Buyrun!” diye yineledi ve ayağa kalktı. Bakıştık. Eliyle, oturduğu masanın önüne karşılıklı yerleştirilmiş ve aralarındaki kahve sehpasının sağını, solunu tutmuş koltuklardan birini işaret ediyordu.
“Şey… Şey için...”
“Buyrun lütfen, çekinmeyin.”
