Aşık Mevlüt İhsani'den Derlenen Halk Hikayeleri
Fikret TürkmenSözler ve Alıntılar
Telli turnam pek yükselme havaya,
Şahin vurur kanadına kan çalar,
Zalim avcı ile düşme davaya,
Da vurur hayatından can çalar.
Sayfa 98Kitabı okudu
Gel gidelim Leyla'm dağlar başına,
Beni Mecnun eden kara gözlerin
Rahın gelsin gözden akan yaşıma,
Açtı ciğerimde yara gözlerin.
Leyla'm çıkıp Mecnun diye seslenme,
Gelin olup ak odaya yaslanma,
Kara giyin yeşillenme süslenme,
Etti beni pare pare gözlerin.
Sen de sevenleri bıraktın darda,
Leyla gelin oldu Mecnun dağlarda,
Aşığın arzusu sevdiği yarda,
Attı bu dağlara kara gözlerin.
Sayfa 144Kitabı okudu
Derdini kime anlatır âşık? Âşık otlara söyler, sulara söyler, kuşlara söyler. Ama derdini kendinden başka kimse ne çekebilir, ne anlayabilir.
Sayfa 86Kitabı okudu
Bu dünyada hazreti Adem oğulları her türlü evren geçirmişlerdir. Evet, aklıyla göklere uçmuşlar, denizleri geçmişler, dağları yarmışlar. Yine de öyle, ama, aşka güç yetirememişler. Aşk öyle bir şey ki, insanların ruhundadır. Bütün insanda aşk vardır. Aşksız dünya yürütülemez. Aşk insanların en büyük varlığıdır.
Sayfa 163Kitabı okudu
Hayatta buna inan. Hayatta ne yaparsan, iyilik yaparsan iyilik bulursun, kötülük yaparsan kötülük bulursun. Yani buna hiç şüphe etmeyeceksin.
Sayfa 32Kitabı okudu
Kırmızı gül arasında beyaz göğe
Kadar yükselmiştir bu yazı
Bülbül gölgesinde ölmeye razı,
Benim için cennet güldür vatanım.
Sağlığımda üç şeydedir nazarım,
Yurt için can vermek önce pazarım
Şehit diye anılırsa mezarım,
Benim için ulu yoldur vatanım.
Öğünürüm atam er oğlu erdir,
Bilir misin ceddimizi kimlerdir,
Dağı yaran tunç eriten Türklerdir,
Ergenekon sana kuldur vatanım.
Aşık Mevlüt küçük yaştan vatanına âşıktır,
Türkler yılmaz bin güçlükten ak alnımız açıktır
Sana uygun al bayrağın ay yıldızın layıktır,
Cephelerin aslan bekler başın kaldır vatanım.
Ne mutlu milletiz, ne mutlu insanlarız.
Sayfa 204Kitabı okudu
Türk ozanı kopuzunu inletir,
Neler söyler teli ile perde hey,
Nara atar dağı taşı çınlatır,
Yiğitliğin volkanıdır serde hey.
Çadırımız yüce dağa kurulur,
Kahramanlık nağmeleri vurulur,
Türkler ile boy ölçüşen yorulur,
Söyle tarih dengimizi, nerde hey?
Yalın kılıç yüce dağdan aşarız,
Yiğit doğar yiğitlikle yaşarız,
Meydanlarda kaynar, kükrer, coşarız,
Türk evladı boyun eğmez ferde hey.
Çekersem palamı dökülür al kan,
İstiklal, Malazgirt işte Çaldıran,
Atatürk, Yavuzlar, Fatih, Alparslan,
Bıraktı mı çakalları yurda hey.
İhsanî'yim, savaşta da ozanız,
Destanları tarihlere yazanız,
Nice düşman cephesini bozanız,
Tilki meydan okuyamaz kurda hey!
Sayfa 61Kitabı okudu