"Her şey kadere bağlı. Kuşlar uçar ama hepsinin bir yuvası vardır. Ama yerde, ama gökte, mutlaka vardır. O yuva aşiyandır. Senin içinde olduğun her yer bana ev olur, yuva olur, sıcaklık olur, sevda olur. Benim hikâyemin Aşiyan'ı sevgilim...Sensin."
Bir daha olmaz dediğim ne varsa her şey tekrar oluyormuş. Edilen büyük laflar öylece ortada kalıyormuş. Kalbin ona inanmak için meyilliyse, inceldiği yerden kopmuyor, oraya senden bile gizli düğümler atıyormuş.
Elimi kalbimin üstüne koydum. Onu hissettim. Benim kalbim
yine onu izlerken aynı heyecanla atıyordu ve ben bu hissi çok seviyordum.
"Şu gülüşünün her kıvrımında bir anlam, bin şükür var," dedi tok bir sesle. "Benim tüm kızgınlıklarım, tüm kırgınlıklarım sen gülünceye kadar." Gülüşüme bile anlamlar yükleyen bir adam vardı karşımda.