“Seninle bir oyun oynayacağız, iki sevgili gibi.“
Ay gökyüzünde asırlar öncesi asılmış kandil. Yaşanmış ne varsa hepsine tanık. Geceler desen öyle dilsiz, öyle ağzı sıkı tanıkları günahların. Bir yanı yakılmış, bir yanı yeni hayatlara gebe çınarın. Gözlerimin alabildiği ne varsa hayata dair. Avuçlarıma ne kadar su tutunursa yağmursuz gecelerde? İşte sevdiğimin kanıtıdır o gece.
Kalk deli diyar, kalk silkele eteğindeki taşları. Sen elimde ben elinde gidelim buralardan. Çok uzaklara kimsenin gözü harama bakmamış, kirli ellerini değdirmemiş cennet kokulu bir hayata. İki aşka tutsak kalp, biri âşık diğeri dilenci. Biri ister aşkı en yükseklerde yaşamak. Diğeri sevgisini merhameti ile saklamak. Aşk’a dair varsa yaşanılacak bir kaç kırıntı. Oda kalmışsa geçmişte bulunulacak. Şimdi ben gidiyorum sessizce bu diyardan, sen otur ve devam et sevmeye kaldığın yerden. Umutsuz yaşamak kadar kötüydü AŞK’sız yaşamak.
Unutma ellerinden tutan sancılı bir AŞK. Kıyıya vurmuş acılı bir yürek. Biri acılarıyla gözünden akan yaşla boğulur. Diğeri kalbini delen ardı ardına söylenen acı sözlerle.
Yazar olmak hayaliyle yola çıkan Kenan, ilk denemesinde uğradığı hüsranı bir türlü üzerinden atamaz ama bu hüsran onu bambaşka bir yere sürükler. Yazmak ve yazar olmak arasındaki ince çizgiyi fark eden Kenan, kendini inanılmaz bir yolculuğun içinde bulur. Issız bir yerde kiraladığı ahşap evde sil baştan başlamak için detaylı bir program yapar. Yazarlığın olmazsa olmaz unsurlarını artık anlamıştır. Bu sadece yetenek ile olacak şey değildir. Gözlem, hayal gücü gerçeklik, mekân analizi, karakter seçimi gibi unsurları bir araya getirmek hiç kolay olmayacaktır.
