İşte erkekler, asla memnun değildirler, artık sevmemek isterlerse bütün sükutun, gınanın kabahatlerini kadınlara yükletmek için çare bulduktan sonra sevmemek kabahatini de onlara bırakmak için biçareleri aşağılayacak şeyler ararlar.
Çocukları böyle evlerinden, onları kucaklamakla mesut kollardan ayırıp mekteplere mi atmak lazımdı?
Hayat bu muydu? İki kalbi kendi hallerine bırakmamak bu hayatın zalim bir kanunu muydu?