Aşk Şiirleri Antolojisi
Nurettin DurmanQuotes
Sana adanmış bir ömürse bu
Günahlardan kirlerden hırpalanmışsa
Zaman gibi mekan gibi can gibi
Öyleyse kuşat beni süsle beni al beni
Sütbeyaz vakitlerde
Gözlerin şehirden yeni ayrılmış
Gibi dolu, gibi ürkek, gibi konuşkan
Hadi git yeni şehirler yık kalbimize bu aşktan
Sayfa 145
Aydınlık
Uyan yârim, uyan, söndü yıldızlar
Gün, karşı tepeden doğmak üzredir
Her sabah güneşi seyreden kızlar
Mahmur gözlerini oğmak üzredir
Uyan yârim, sesler geldi derinden
Karanlık oynadı, koptu yerinden
İlk ışık, kapının eşiklerinden
Şimdi bir gölgeyi koğmak üzredir
Sevgilim, kapımı çaldı aydınlık
Baygın gözlerimi aldı aydınlık
İçime tıkandı, kaldı aydınlık
Bu aydınlık beni boğmak üzredir
Sayfa 65
GELİYORSUN
Gel diyorum
Mevsimlerinle bir geliyorsun
Ayların tüm hüznü ve sevinci gözlerinde
Geliyorsun
Peşin sıra yıldızlar ay ve güneş
Bana hiç yer kalmıyor geldiğin zaman
Geliyorsun
Aynanı kır ve at diyorsun
Aynalardan kurtuluyorum
Geliyorsun
Bütün sözcükler yeni elbiseler giyiyor
Özel bir güne ve takvime kavuşuyorum
Sayfa 297
SEN YOKTUN ASLINDA..
Sen yoktun aslında
ruhumu
bir alev gibi
yakıp kavuran
hayalin vardı...
Sen yoktun aslında
içime
isli bir duman gibi çökmüş
acıların vardı...
Sen yoktun aslında
ben
umutlarımla başbaşa
çocuksu bir serüven yaşamaktaydım
Sayfa 117