Aşk Şiirleri Antolojisi
Nurettin DurmanSözler ve Alıntılar
Sana adanmış bir ömürse bu
Günahlardan kirlerden hırpalanmışsa
Zaman gibi mekan gibi can gibi
Öyleyse kuşat beni süsle beni al beni
Sütbeyaz vakitlerde
Gözlerin şehirden yeni ayrılmış
Gibi dolu, gibi ürkek, gibi konuşkan
Hadi git yeni şehirler yık kalbimize bu aşktan
Sayfa 145
Aydınlık
Uyan yârim, uyan, söndü yıldızlar
Gün, karşı tepeden doğmak üzredir
Her sabah güneşi seyreden kızlar
Mahmur gözlerini oğmak üzredir
Uyan yârim, sesler geldi derinden
Karanlık oynadı, koptu yerinden
İlk ışık, kapının eşiklerinden
Şimdi bir gölgeyi koğmak üzredir
Sevgilim, kapımı çaldı aydınlık
Baygın gözlerimi aldı aydınlık
İçime tıkandı, kaldı aydınlık
Bu aydınlık beni boğmak üzredir
Sayfa 65
GELİYORSUN
Gel diyorum
Mevsimlerinle bir geliyorsun
Ayların tüm hüznü ve sevinci gözlerinde
Geliyorsun
Peşin sıra yıldızlar ay ve güneş
Bana hiç yer kalmıyor geldiğin zaman
Geliyorsun
Aynanı kır ve at diyorsun
Aynalardan kurtuluyorum
Geliyorsun
Bütün sözcükler yeni elbiseler giyiyor
Özel bir güne ve takvime kavuşuyorum
Sayfa 297
Arzıhal
Sen öte bahçede açalı gülüm
bütün bülbülleri yandı içimin
Dağıldı eczası sesin ahengin
güzelin lezzetin rengin biçimin
Öpüp kokladığım ellerin gülüm
hayat ırmağıydı fidanlarıma
Açardı yolumu anahtar sesin
Gözlerin güneşti zamanlarıma
Bir yetim çocuktur günlerim gülüm
Seslerim kırıktır yatağım zindan
Nolursun tezelden benide çağır
Al götür yanına sevdiğim aman
Sayfa 83