Issız yatağımızda sürgün edilmiş, tecrit altındayım gecelerdir. Bir adımlık zindana sığıştırılmış, hapsolmuşum. Ne zaman kaçmaya kalksam, ne yana koşmak istesem; duvarlara çarpıyor başım, sersemliyorum...
Aşk dediğin yalansız olmalıydı...Gün gibi açık, dürüst ve onurlu yaşanmalıydı. Bunu bana sen öğretmiştin. 'Kalbinde benim kadar sevdiğin biri olursa, o kalp artık bana ait değildir' demiştin...
Ben senden fazla hiç kimseyi sevmedim. Bütün kâinat şahidim olsun ki, sensiz doğacak bir güneşi bile kabullenmedim. Seni sevip sana âşık olmayacaksam eğer, dünyaya yeniden gelmeyi de istemem…
Ben aptal gibi seni uyku hapları ile bayıltıp, içindeki gizemi ele geçirmeye çalışırken, galiba sen beni aşkınla uyutup etrafa yaydığın izleri silmeyi başardın sevgilim...