Yalnız kalıyorsun, tek başına, yapyalnız, bensiz nasıl yaşayabileceksin?" demişti. Yalnız! Evet, dünyada artık hiçbir nasibi olmayan bir hayatın sonuna kadar yapyalnız...
Zaten daima beraber yaşamış insanlar arasında yavaş yavaş oluşan aynı hislerin ve emellerin beraber uyanışıyla doğan heves aynıyla ötekinde de doğmuş bulunurdu.
İşte şimdi şurada penceresinin kenarına oturmuş, donuk ve dalmış gözleri, önünde denize doğru akıp giden yeşilliklerin dalgasına dikilerek o günlerin mesut hatıraları arasında yaşamaya çalışıyordu.