Leblerinle emrine amadedir canım benim,
Al da bir buseyle öldür haydi cananım benim,
Lal olur birden dilim bilmem neden görsem seni,
Görmesem kalmaz kararım, dinmez efkanım benim
***
Hasta gönlüm çok zamandır iftirakından harab,
Olmadım bir lahza rahat geçti devranım benim,
Mübtelayım bir ümitsiz gizli derdin zehrine,
Bu sebepten her geçen gün düştü dermanım benim
***
Yok teselliden nasibim vermeyin zahmet bana,
Etmeyin bunca eziyet az mı hicranım benim ?
Kan tutar sen her bakışta, kastedersen canıma,
Yaremi sar merhem ol da akmasın kanım benim
Arif Emre her ne etse, razıdır fermanına,
Sahibimsin hem efendim, hem de sultanım benim
Ben müptelâ-yı aşkım, dünyaya yok merakım
Eksilmez iftirâkım kâşâneler içinde.
....
Fermanı uhrevîdir, iksiri mânevîdir
Ârif sözü kavîdir, merdaneler içinde.
Kökü sonsuzdadır neye el atsam.
Ne söylense aynı mânâya gelir
Sabahı koynundan çıkarır akşam
Cihetler Mevlâ'ya doğru yükselir.
....
Bilinen bilinmezliğin sırrıdır.
Biten her mevsimin hazânı başka
Hak yolu garibin yanan bağrıdır
Sar benim ruhumu ezeli aşka