Aşkın Gözyaşları 3 - Kimya HatunSinan Yağmur

Okumakta en çok zorlandığım kitaplardan biri oldu bu kitap, defalarca bırakmak istedim, ama belki bırakmaya götüren nedenlerin bir açıklaması olur düşüncesi ile devam ettim. Neydi beni böylesine zorlayan, edebi yönü veya kitabın konusunun ağırlığı değildi elbette. Mevlana'nın Öz babasının küçük kelebeğini dedesi yaşındaki Şems' le evlendirilmesiydi elbetteki. Yaşasaydı şayet verir miydi küçük kelebeğini Şems' e ? kıyabilir-miydi göz nuruna, ciğerparesine ? Kıyamazdı diye düşündüm hep. Oysa küçük kelebek babasından ve Kerra Hatun'dan bir emanetti Hz. Mevlana' ya. Emanet daha bir özen isterdi elbet, hele ki küçük bir kız çocuğu ise şayet. Bu evliliğin kitapta bahsi geçtiği gibi şehevi ve dünyalık bir evlilik olmadığını söyleyecek bazı okuyanlar veya yorumlayanlar. En olumlu yönünden bile baksak olaya, biri henüz hayatının baharında biri de sonbaharında olan iki insanın aynı çatı altında ömrünü geçirecek olması bile kötü. Bu satırları Allah'ın lütfu inayetiyle vermiş olduğu iki erkek evladı olan bir baba olarak yazıyorum. Kız çocuğum olsa idi eğer neler düşünürdüm hayal bile edemiyorum. Bir söz de kitap yazarı Sinan Hoca' ya iki evladının olduğunu öğrendim. Şayet aynı durum onun başına gelseydi, bu evliliğe methiyeler düzen yazılar ve roman yazar mıydı acaba? Amacım kitap üzerine polemik yapmak değil lütfen yanlış anlaşılmasın. Sadece bir iç dökümü ve bireysel bir bakış açısıydı.

çok beğendim harika bi kitap okumanızı tavsiye ederim ama serisini henüz bitiremedim :)

Sevdam son bahar ruzgarina düştü
Hasret yüreğime esip geçiyor
Sandım ki canımdan bir can çıktı
Yokluğunun telaşı sardı geçiyor

Hüsnü arayan garip aşağı döndüm
Maşukum nar imiş yandım da bildim
Gülerken ağladım ağlarken güldüm
Sevdan sinem'i yardı geçiyor

Aşılmaz dağların denizlerin var
Geçit vermez kayalar çöllere düştüm
Yar dediğim her nefeste canım oyalar
Hicranım dilimi gelrdi geçiyor

Sevdalar olmasaydı bu kadar acı
Olur muydu vuslat denen ilacı
Aşık olan bilir Şemsi Hallacı
Gözlerimin sırata vardı geçiyor

Bilmezsin sevgili ebabiller nar taşır
Bilmezsin nasıl böyle yanar tutuşur
Aşıklar candan çıkınca buluşuyor
Ölümün saati geldi geçiyor

Diyorum ki şu göğün bağrı delinse
Semavi de yar diye yere serilse
Aşk diyen Mansur gibi bine bölünse
Feryadımı arşa değdi geçiyor

Semavi

Sinan Yağmur'u kitaplarıyla değil de üniversitemizde yaptığı söyleşiyle tanıdım. İyi ki tanımışım! Ardından yapılan semah gösterisi büyüleyiciydi. Hatırladıkça huzur duyuyorum. Kitabı okurken de o huzuru tekrardan yaşadım.

Aşkın Gözyaşları serisinin 3.kitabı Kimya Hatun'un dilinden aktarılmış bizlere. Yazar bu kez edebi yönüne ve iç tahlillere ağırlık vermiş. Bu yönüyle de çok başarılı olmuş. Beşeri aşk ile ilahi aşkın harmanlandığı bu kitabı okurken kelimeler içime işledi resmen.
Serinin 1 ve 2.kitabına göre daha etkileyiciydi bence. Okunmasını tavsiye ederim özellikle hemcinslerime :)

Aşkın Gözyaşları serisinin üçüncü kitabı. Diğer iki kitapta güzeldi ama ben en çok bu kitabı beğendim. Kimya Hatun'un yaşamı, duygu ve düşünceleri çok güzel anlatılmış.

Eğer okuduğunuz kitapta sizi etkileyen cümlelerin altını çizme alışkanlığınız varsa beni çok iyi anlayacaksınız, neredeyse kitabının tamamının altından geçtim. Yalnız yapılan yazım hataları es geçilemeyecek kadar çoktu. Yazarın hatası mı, yayınla mı alakalı bilmiyorum. Öyle basit hatalardı ki sinirlerim bozuldu. Zaman zaman sıkılıp bırakmak istediğim de oldu. Kimya'nın içini döktüğü yerler sakız gibi uzadıkça uzuyordu. Son olarak şuna da değinmek istiyorum, eğer kitabı olumadan önce Kimya ve Şems hakkında az çok bilginiz yoksa okuduklarınız kopuk kopuk gelebilir ya da havada kalabilir. Olaylardan çok Kimya'nın psikolojisine öyle çok yer verilmiş ki bir anda kime ne oluyor, anlamak zorlayabiliyor. Sanırım bu kitap yazarın okuyacağım ilk ve son kitabı olacak.

MevLanâ'nın kızı Kimya'nın gözünden ve diLinden okuyoruz kitabı, yine çok güzeL yazmış Sinan Yağmur. Kimya Hatun'un buruk hikayesi.
OnLarın aşkı dûnyevi değiLdi, o mertebeye uLaşmamız da ne yazık ki imkansız...

''.....Yaşamak , yaşamak istdiklerinle yaşadıkların arasında kalan ....''........Ey yüreğime tutulan (vurulan)! Yüreğim sadece yürekleri ellerinde tutanındır....''

Aşk...
İtiraf etmektir kendine...
Onu sevdiğini...
Sonra onu sevdiğin için olmazlarını yapmak...
Ağlamak çoğu zaman...
Ve her daim özlemek...
Canının dibindeyken O...
Ulaşamamak...
Tuzlu su yanaklarını...
Özlem ise ruhunu yakar...
Ve ölür her bir hücren yavaş yavaş...
Kimya Aşkından öldü...
Tebrizli o can için...

Günümüzdeki Sevgilerin Aslında Ne kadar Basit Olduğunu Anlaya biliyoruz.
İnsanın Sevdiği Kişide Hakkı Görmesi sevmenin ne denli bir manevi boyuta sahip olduğunu,Kitap Okuduktan sonra sevginin kaynağını görebiliyoruz.Tabi ki Diğer Serilerde de olduğu gibi Mükemmel :)