Sevânih, Ahmed Gazali'nin Farsça eserlerinin en önemlisi sûfilere göre sevânih, bir sûfinin ruh âlemindeki seyri sırasında
tecrübe ettiği ilhamlar anlamına gelir.
Ahmed Gazâlî'nin tasavvufî düşüncelerine göre, bir sûfî müşahede âleminin ötesine yol almaya başlayınca gönül (dil), ruh ve
sırr gibi bazı farklı bölgelerden ya da menzillerden geçer. "Âlem-i ervah" da denen ruh âlemi, buna göre, arada bulunan
ontolojik bir bölgedir ve aşkın gerçek yurdu da buna göre, arada bulunan ontolojik bir bölgedir; aşkın gerçek yurdu da
burasıdır. Bir sûfinin bir âşık hâline gelmesi bu bölgede gerçekleşir. Bir sûfinin bu bölgedeki seyri sırasında edindiği duygu,
düşünce ve izlenimlere "sevânih" denir.
Nitekim Sevânih de aşkın maveraî mahiyetini, sevgilinin ilâhî niteliklerini ve aşığın ruhî durumlarını, pisikolojisini konu edinen
bir kitaptır.
Başka bir ifadeyle Sevânih'in üzerinde durduğu asıl konu 'aşk'tır...
“Maşuğun irade ve ihtiyarıyla olan ayrılık, âşığın irade ve ihtiyarıyla gerçekleşen vuslattan daha ileride bir vuslattır. Zira ayrılığı maşuğun irade etmesi durumunda âşık, maşuğun gönlüne, onun ihtiyarı ve muradına nazargâh olur.”
“Aşk gözden başlar. Gönül, gözyaşını “Bu bela senin aracılığınla geldi, şifam da senin aracılığınla olacaktır” diye gönderir.”
