Aşkın Metafiziği
Arthur SchopenhauerAşkın Metafiziği Reviews
You can find Aşkın Metafiziği reviews, Aşkın Metafiziği book reviews, Aşkın Metafiziği ratings on 1000Kitap.
Realizm
İlk önce aşka aşık insanlar için tavsiye etmiyorum bu kitabı çünkü sevgili Arthur aşk ve bütün aşka bağlı duyguları mantıksal gerçeği ile yüzümüze vuruyor. Şimdi Arthur'un görüşlerinden bahsediyorum. Aşk denilen kavram karşılıklı bir ısınma ile meydana gelebilecek bir yakınlaşma hali diyebiliriz. Onu elde etme ve bir birey ortaya getirme ihtiyacı ile oluşuyor. Hayata bağlılık için, mutlu olmak için tercih edilen bir yol oluyor ama sonucu yine hayal kırıklığına varan yanlış bir yol olduğunu belirtiyor. En temeli ise içgüdüsel cinsel eğilim ve dünyaya yeni birey ortaya getirme isteğinden oluşuyor. Aşk evliliklerinin sonunun kötü olduğunu, mantıksal ve ailenin tanıştırması tarzı evliliklerin daha huzurlu geçtiğini belirtiyor. Aşk denilen kavram saplantılı bir düşünce, takıntı ve insanı intihara kadar götürebilecek ciddi bir konu. Gerçekleri fark edersek kendimizi daha iyi kontrol edebiliriz. Düşüncelerimiz yoldan çıkmasın çünkü aşık olunan kişi ile herhangi başka bir insanın çok farkı yok aslında bu tamamen bir takıntı duygusal saplantı. Mutluluk denilen kavram Arthur için ulaşılması imkansız ama insanın bunu sürekli peşinden koştuğu bir şeydir. Arthur yine haklı. İnançlı birisi olduğu belli ve duyguları takmayıp gerçeklerle hayata bakıyor. Gerçekten etkileyeci bir kitap olacak okumak isteyenler için bu görüşler, gerçekçi olan herkes için...
Kitabı ilk elime aldığımda “Schopenhauer okumaya hazır mıyım diye?” diye not düşmüştüm kendime çünkü yazarın ilk okuyacağım kitabıydı ve bu kitap hakkında da hiç hoş olmayan şeyler okumuştum zamanında. Yazarın kadın düşmanı olduğu söyleniyordu ama ben bu denli sığ bir düşmanlık beklemiyordum. Annesiyle arasında yaşanan tatsız olaylar sonucu bu düşmanlık başlamış olabilir diye not düşmüş çevirmen ilk sayfalarda ama ben sanmıyorum böyle olduğunu bir kişiye duyulan nefretten yola çıkarak bütün bir cinse karşı kin beslemek akıl karı değil gibi geliyor. Üstelik kadını yererken erkeği de yüceltiyormuş gibi gelmedi bana. Her ne kadar onlara daha nazik davransada onlarada akıl dışı fikirler kondurmuş olduğunu gördüm. Soğuk mizacı belkide en büyük etken olabilir ama yinede kitaba karşı ilk başlardan öyle bir negatif doldum ki kitap bitene kadar devam etti bu. Asla okumayın diyemem ama kitabın olumlu alınacak tek sayfaları sondaki yazardan seçmeler kısmı sanırım.
Üzerine yorum yapmadan duramadığım bir kitap oldu. Bence Schopenhauer, aşktan ölesiye nefret ediyordu ki bu kitabı yazmış diye düşünüyorum. Her şeyi nedenlerle açıklamaya çalıştığını biliyoruz ama burada bazı şeyleri abarttığını görüyoruz. Örneğin, aşk onun için sadece doğacak çocuğun en mükemmel halinin oluşabilmesi için kişilerde oluşan kimyasallar falan. Hatta çoğu yerde ''cinsel aşk'' tabirini kullanıyor. Bunun dışında, kendisi gibi yazar olan annesine duyduğu nefretten dolayı sürekli kadınları aşağılama eğiliminde kendisi. Yaşadığı dönem göz önünde olunca çok şaşıramıyorum. Israrla mantık evliliğini savunması, büyüklerin sözünün dinlenmesini nasihat etmesi ve bu kadın düşmanlığıyla sokak röportajlarındaki dayıları izler gibi oldum kimi zaman. Aradan 2 yüzyıl geçmiş, neler değişmiş, neden hala böyle insanlar var anlayamayacağım. Sanırım incelemem bu kadardı.
Bu kitapta kadın- erkek ilişkisinin temelinde ne var o anlatılıyor. Yazar temelde yatan şeyin tutku olduğundan bahsediyor ve partner seçerken tutku ve cinsellik için seçtiğimizi düşünüyor. Ben yazarla zıt görüşteyim çünkü zihnimizde oluşturduğumuz aşk kavramına göre hormonal tepki olarak birisine aşık oluruz ve bunun altında yatan en temel şey duygularımız ve partner olarak seçeceğimiz kişi ile olan benzerliklerimizdir. Elbette benim için de aşkta tutku ve cinsel arzular vardır ama Schopenhauer bunun tamamen cinsellik üzerinde olduğunu belirtmiş yanılıyor çünkü hissettiğimiz duygular sonucunda aşk denilen şeyi hissedip yaşıyoruz. Ayrıca Schopenhauer’un kadınlar hakkında olan düşüncelerine de katılmıyorum.
Her düşünür kendini kuramını oluştururken kişisel yaşamından etkilendiğini düşünüyorum. Yaşamı, kişilik özellikleri doğrultusunda düşüncesine yön veriyor ya da bilinçaltı süreçler onu buna itiyor. Freud karamsar biriydi ve insanı yıkıcı bir varlık olarak tanımladı, Adler yapıcı biriydi ve insanı olağanüstü işleri başarabilen, çeşitli durumlara
80 syf.
8/10 puan verdi
Aşk gibi, neredeyse hiçbir kriteri olmayan ve birçok yönden araştırılabilen bir olguyu açıklamak kadar karmaşık bir şey olamaz. Aşkı anlamak, insanları anlamak, onların kendi ihtiyaç ve dürtülerini öğrenmek, yine de sırlar ve bilmecelerle dolu bir evrene girmek demektir.
Batı felsefesinde, aşkı ele alan Platon’un Phaidros eserinin dışında,