Senin kaldırdığında göklere değen, sarılmaya meraklı kollarını seviyorum ben. Şifalı bir şeyler var onlarda... Ne vakit gündüzü kararan birini görsen, uzanıp bulutlara lambalar takarsın. aydınlanıverir karşındakinin hayatı...Gün olur birileri üşüse sokaklarda,kaldırıp kollarını güneşe değdirir, saf bir sıcaklık serersin kaldırımlara...
Senin kudreti gözlerden gizli, tüm alemlerde sözü geçen o yüce ruhunu seviyorum ben! İçinde formüller, içinde basamaklar gizli. Ardın sıra gidip, sadakatle sevdikçe seni, yükselerek geziyorum bütün cennetleri... Kollarım kanat, ayaklarım safkan bir at oluyor. Koşuyoruz bulut tarlalarında elele...
(Tanıtım Bülteninden)
