You can find Featured Aşkların Gizli Defteri books, featured Aşkların Gizli Defteri quotes and quotes, featured Aşkların Gizli Defteri authors, featured Aşkların Gizli Defteri reviews and reviews on 1000Kitap.
Ey Aşkın yeni yolcusu! Unutma senden öncekileri. Onların yürekleriyle beslendi bu toprak. Sevgi, bir yeraltı ırmağı gibi hep ıralayıp duruyorsa, onların aşk ile uğuldamış kanlarının sesini taşıdığındandır. Patlayan tomurcuktaki sevinç, çok eski bir sevdadan selamdır sana. Düşün: söylencelere dönüşecek kadar nasıl sevdiler ki? Külü savuran rüzgara sor. De ki : nasıl yandılar? Kayalıklara çarpa çarpa siren sesine dönüşen o inilti hangi acının sonsuza bırakılmasıdır? Önce için için tutuşup, sonra tüte tüte, en sonunda da lavlar püskürterek yanmak, öze düşen özlem közüyledir; bunu hiç unutma. Ve SÖYLE :
ÖLÜMSÜZ SEVGİYE ADANDIMDA GELDİM
AŞK İLE EĞİLEN DALLARDAN OLAYIM
SEVGİ DEDİM, TUTUŞTUM, YANDIMDA GELDİM
SONSUZ SAVRULAN KÜLLERDEN OLAYIM
Sonrası artık şiirdir. Esri ve es.
Sözcüklerin akışına bırak kendini.
Sevgi söyletir sana sözlerin en yücesini.
Gün gelir, yaşadıkların seni gelecek zamana bırakır ve tarih olur. Çıkar gibi tanrı katına, sen de yağarsın yüreğinin
Yağmuruyla Aşkın toprağına.
Su sandım içtim sesini
İnce uzun gölgeni gördüm
Bir yamacın başında
Sözcükler buldun bana
Gizem kapılarını açan sözcükler
Yüzümde gülücükler göğerdi
Şarkılara büründüm
Kara kışların ardından geldin
Avucumda çiçek oldun
Kuşluğumda kuş sesi
Yeşilinle örtündüm
Aşkın eski çağlarından
Önüme açılan söylence
Hoş geldin
Aşk değilmiş o, geç anladınız
Eliniz kanadı dikenlerden
Yüreğiniz yangın yeri
İçiniz duman
Bahar pencerelerinde öten kuş
Yanlış sevinçlerle aldattı sizi
Erken uyuyan ağaçlar gibi
Gökte akan bulut
Varır mı senin gittiğin topraklara
Benden sana taşır mı bu yağmuru?
Rüzgara bıraktım kendimi
Sürüklenip gidiyorum
Bir şiir seni fısıldıyor
Boşluğa düşüyor adımlarım
Sigaram söndü ateşim yok
Meyhaneler çoktan kapanmış
Kendime çekilsem
Limanım belirsiz
Pusulam kayıp
O tren gitti
Ben kaldım
Bir güz yaprağıydı hüzün
Döne döne
İndi önüme
O tren gitti
Ben kaldım
Bir güz yaprağıydı hüzün
Döne döne
İndi önüme
Yerde ezik bir karanfil
Gözlerimde son gülüşün
Ve belki hâlâ sallanan elin
O tren gitti
Ipıssız kaldım
Yaslandığım ağaç gövdesi
Nasıl anlasın beni?
Gittikçe daha uzaksın
Ses yok kulak dayadığım raylarda
Kim duyacak içimde kopan çığlığı
Kim görecek beni
Kör karanlığında gecenin?