İnsanın Biteviye Acizliği: Belacqua Shuah ve Aşksız İlişkileri
Belacqua; var olamamanın sancısı,
kötü koşulların kurbanı,
tanrının sevilmeyen evladı,
kalabalığın arasındaki sessizlerin hezeyanvari çığlığı,
hiçliğin ortasındaki anlamın anlamsızlığı...
Belacqua; dalgaların geri dönüşünde götürdüğü kum tanesi,
neşeli çıkışların hüzünlü bitişi,
insanın biteviye acizliği,
hem hepimizden uzak
hem de içimizden
Acı, yine acı.
Anlamsız ve sebepsiz gibi gelen ama sürekli insanı kendi 'ben'ine kaçmaya zorlayan, soyutlayan, sorgulayan bir acı.
Bir hayal kırıklığının ürünü sanki.
Beckett 'in bütün kahramanlarını yoran, yalnız bırakan, dünyanın anlamsızlığında kendi anlamını aratan ve her şeyi dışardan izliyormuşcasına hareketsiz kılan, tuhaf, Beckett
Samuel Beckett, alışılagelmiş kalıpların dışında kendine has biçimler üretir. Yazınlarında genel olarak parçalanmış kişiliklere sahip karakterler kurgular. Bu karakterler bozulmuş, anlamlandırlamayan mekan ve zaman içinde okuyucunun karşısına çıkar. Beckett, 19. ve 20. yüzyıl modern romanından farklı bir yol benimsemiş ve bu dönem içinde yazılan
Belaqua isimli karakter üzerinden sunulan yedi değişik öykü. Ara ara sizi kendine çeker gibi görünse de yavaş akıyor. Karakterin gelgitleri o kadar fazla ki insanın algısını dağıtıyor. Seviyor ama sevmiyor gibi, ölmek istemiyor ama yaşamdan da çok keyif almıyor, biraz dinamik ama çoğunlukla yorgun, umursamaz, hırçın tuhaf ve böyle bir kişiliğin gözünde yaşadığı yer, insanlar, olaylar, ilişkiler...
Kitabın ilk yarısında bildiğimiz aşka dair bir konu yok. Dili açık ancak atıflı. Kitabı okumadan önce daha başka yollardan geçmiş olmanız gerekli. Tanıdığım manzaralı cümlelerle karşılaşınca okumaktan keyif aldım. Kimi bölümlerde atıflarda yetersiz kaldığım için de kendimi yabancı, herkesin konuyu bildiği bir toplulukta konuşmak için can atıp da iki kelam edememiş gibi hissettim.
Kişilere gelince, onlara dair göze çarpan ilk özelliklerle beraber anılıyor isimleri. Kırmızı elbisesi ile sırt dekoltesi açık Alba gibi ya da yüzü sivilceli avukat.
Olayların akışı birden durdurup direkt okuyucuya olan anlatımlar mevcut. Başta garip gelse de sonrasında yazar ile hangi kısımda göz göze geleceğinizi biliyorsunuz.
Konular birden başlıyor ve birden bitiyor. Arkadaş çevresi hem sabit hem de değil. Karakterler birden olaya dahil oluyor ve olayların nasıl başladığı okuyucuyu pek de ilgilendirmiyor, gerçekten ilgilendirmiyor ve öncesine dair bir merakınız olmuyor. Çünkü Belacqua böyle biri. Ayrıca, kitabın son yarısında da aşka dair (bildiğimiz) bir şey yok. Kitap sonrası Beckett ile arkadaş olmak için onu zorlama kararı aldım.
