Dosttur insanı bilinmeyen diyarların efsunlu semalarına kanatlandıran. Dünyanın karanlığından muhabbetin aydınlığına alıp götüren... Bir uç uç böceğinin neşesiyle rahvan duygularla daldan dala, neşeyle savuran... Cehaletin kollarından hakikatin gül kokan bahçelerine çeken ...
Dosttur ki yanarken serinleten, donarken ısıtan, eriten... Gam deryasında boğulmak üzereyken Nuh'un gemisine çeker gibi elinden tutup çeken... Almadan da veren ... Hatta hep verendir hakiki dost...
Zor ve zorluk diye bir şey yoktur insan hayatında, imkansız sanılanlar biraz zaman alır. Her zorluğun vardır bir kolaylığı. Yeter ki kendine inansın insan. İnansın ve bu inançla hiç geri adım atmasın yürüdüğü yolda.