Tarihi coğrafyanın şekillendirip, kendine has bir konuların hiç kazanamadığı halklar arasında Türkler, Asya coğrafyası içinde çok özel bir yer işgal ederler. Köklü ve yerleşik kültürlerden Pers, Hind ve Çin'le çevrili bir kültür coğrafyasında yer almalarına rağmen -bilinenin tersine- bu baskın kültür ortamında erimeden varlıklarını korumaları ve dünya tarihinin önemli bir bölümüne hükmetmeleri onları benzersiz kıldığı gibi, diğer yanda bu benzersizlik onları sadece kendine özgü bir bozkır medeniyetin de kurucusu yapacaktır. Bu medeniyet her ne kadar çağdaş batılı tarihçiler tarafından göçebe olarak nitelendirilse de, bu durum Asya'dan Avrupa'ya ve Ortadoğu'ya yönelik fetihler ve göçlerle aynı zamanda medeniyet taşıyıcı rolünü üstlenmiştir.
Varlıklarına V. Yüzyılda rastlanan bu bozkırlı Türkler, o dönemden itibaren tarihte üstlendikleri rolle, Çin'den başlayarak Hint, Arap, Rus, Avrupalı kavimlerin en aktüel çalışmalarının konusu olmuştur. 20. Yüzyıl başlarında Osmanlı Devleti'nin büyük düşüşü esnasında dünya politikasının önemli unsurlarından biri olarak yeniden siyaset gündemine gelen Türkler, diplomasi çevrelerinin olduğu kadar, tarihçilerin de ilgi odağı olmuş ve bundan hareketle ülkemizde "Gök Bayrak" romanıyla tanınan Leon Cahun dönem arşiv ve çalışmalarını gözden geçirerek Türkler ve Moğollar'ın genel tarihi adını taşıyan bu eseri kaleme almıştır. Türk tarihi açısından olduğu kadar, Türkçülük açısından da önemli bir isim olan Leon Cahun'un bu çalışması, eski Türk tarihi sahasında önemli referanslardan biri olarak hâlâ değerini korumaktadır.
1896'da İstanbul'a geldiğim zaman, ilk aldığım kitap, Leon Cahun'un tarihi olmuştu. Bu kitap adeta Pantürkizm ülküsünü özendirmek amacıyla yazılmış gibidir.
-Ziya Gökalp-
Bu kitap Türk milliyetçiliğinin Kur'an-ı Kerim'i oluyor.
-Cemil Meriç-
(Tanıtım Bülteninden)
