"İnsanlar sürekli hayatlarımıza girip çıkarlar," dedi Vida gergin bir sesle. "Hemen döneceklerine dair sözler verebilirler ama onları bir daha göremeyebilirsin."
Ona endişelenmemesini söylemek istiyordum. İnsanın kalbi ağırlaştıkça onu taşıyabilmek için çok daha güçlü olmak zorunda olduğumu anlamaya başladığımı…
Hayatta tek amaçları bağlantılar kurmak olan böylesi insanlar da vardı. Bizi birbirimize ve kendi benliğimize açarlardı. Bana bir defasında ne demişti? Bir insanın sadece yüzünü değil gölgesini de görmek istiyordu, değil mi?